Η προληψη με σωστη διατροφη σκυλου και γατας
” ΕΝ ΤΡΟΦΗΙ ΦΑΡΜΑΚΕΙΗ ΑΡΙΣΤΟΝ” (Ιπποκράτης)
Από την αρχαιότητα, είναι γνωστή η σχέση της σωστής διατροφής με την υγεία.
Αυτό αφορά κάθε πλάσμα, κάθε ζωντανό οργανισμό.
Η σημερινή εποχή δυστυχώς, έχει μετατρέψει την ανάγκη της διατροφής σε μαζική βιομηχανία.
Είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε αυτή τη μαζικότητα, αλλά για να παρέχουμε σωστη διατροφη σκυλου και γατας
στηριζόμαστε στην αξιόπιστη ενημέρωση. Είναι έτσι, αρκετά ευκολότερο να επιλέξουμε το καλύτερο δυνατό για εμάς,
αλλά και για τα ζώα μας, μέσα από αυτή.
Στο κομμάτι των ζώων, που αποτελεί το δικό μου προσανατολισμό ως γιατρό,
αναγνωρίζω από πρώτο χέρι -βασιζόμενη στην επιστημονική βιβλιογραφία, αλλά και την πολύχρονη εμπειρία-
τα οφέλη και τα προβλήματα που συνδέονται με την ποιότητα και τη σύσταση της τροφής τους.
Ασπάζομαι και ανέκαθεν προσπαθώ, κυρίως για τη πρόληψη, ως βασική νοοτροπία ενάντια στις ασθένειες,
πιστεύοντας πως “καλύτερος” γιατρός είναι εκείνος που
αντιμετωπίζει λιγότερα παθολογικά περιστατικά με τους ασθενείς – πελάτες του.
Η μοντέρνα και ηθικότερη αντίληψη είναι να “κτίζεται” ένα ιατρείο στην πρόληψη των ασθενειών.
Ίσως ακούγεται κάπως αντιεπαγγελματικό, αλλά πάντα προηγείται η σωστή ιατρική δεοντολογία.
Στο κομμάτι για την σωστη διατροφη σκυλου και γατας και καθώς οι συνθήκες και ο τρόπος ζωής
τόσο του ανθρώπου, όσο και των ζώων στη σημερινή εποχή,
έχουν απομακρυνθεί αρκετά από την πρακτική και πραγματικότητα του “φυσικού”,
έχω την άποψη πως ο πληρέστερος τρόπος είναι εκείνος με κροκέτα (ξηρά τροφή) και
κατ’ εξαίρεση σε συνδυασμό -όπου αυτό χρειάζεται-με υγρή τροφή.
Η ξηρή τροφή είναι ολοκληρωμένη διατροφή, οικονομική, απλή και εύκολη για τον ιδιοκτήτη.
Το κόστος μπορεί να ποικίλει ανάλογα με την ποιότητα, αλλά και τις ιδιατερότητες ή νοσολογικές ανάγκες του ζώου.
Υπάρχουν κάποιοι που προτιμούν τη BARF διατροφή (ωμοφαγία),
πιστεύοντας πως αυτή, είτε είναι πιο υγιεινή για το ζώο, είτε πιο οικονομική.
Πιθανόν για ελάχιστους παρασκευαστές (κυρίως Αμερικανούς), που έχουν πραγματική επιστημονική γνώση των αναγκών ενός ζώου από τη τροφή του,
σύμφωνα με την ηλικία και τη φυλή του, και έχουν τη δυνατότητα να την παρασκευάσουν
από καλής ποιότητας πρώτες ύλες και με βέλτιστες συνθήκες συντήρησης, να είναι εφικτό.
Όμως, στη πράξη έχω δει πως είναι πραγματικά ελάχιστοι, ανάμεσα στους οπαδούς αυτής της λογικής,
αλλά και ότι κοστίζει αρκετά. Επίσης, το σημαντικότερο είναι να τονιστούν οι κίνδυνοι για την δημόσια υγεία και
αυτή του ζώου, αφού στο ωμό κρέας βρίσκονται παθογόνοι παράγοντες, όπως Σαλμονέλλα, Λιστέρια, Γερσίνια και
παράσιτα, όπως Τοξόπλασμα και Κυστίκερκος. Η ψύξη δε, δεν είναι πάντα επαρκής τρόπος εξυγίανσης.
Επίσης, η παρασκευή μαγειρεμένου φαγητού δε διασφαλίζει την κάλυψη των αναγκών του ζώου,
αφού δεν μπορούν να μετρηθούν εκτός εργαστηρίου τα συστατικά (πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, τέφρα κλπ) και
ιχνοστοιχεία (όπως χαλκός, ψευδάργυρος, κοβάλτιο κλπ). Έτσι, τα χρόνια ελλείματα ή οι υπερβολικές ποσότητες συσσωρεύονται
και μακροπρόθεσμα δίνουν συμπτώματα μεταβολικών νόσων (παχυσαρκία, οστεοπενία, διαβήτης κ.ά)..
Έτσι, για τη μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων ιδιοκτητών ζώων, προτείνω
( και πιστεύω και οι περισσότεροι συνάδελφοι κτηνίατροι το ίδιο ) τη ξηρή τροφή (κροκέτα)
ως τη καλύτερη λύση διατροφής.
Βλέποντας χιλιάδες ζώα 29 χρόνια τώρα, η πλειοψηφία των οποίων τρέφονται με ξηρά τροφή,
γνωρίζω πως δεν είχαν ιδιαίτερα ιατρικά προβλήματα και τα όποια εμφανίστηκαν,
είχαν σχέση με την ποιότητα ( υποβαθμισμένη ) της τροφής ή τυχόν αλλεργία σε αυτή.
Η υγρή τροφή (κονσέρβα) είναι και υποδεέστερης γενικά ποιότητας, περιέχοντας συνήθως υποπροϊόντα σφαγείου (ιδιαίτερα οι πολύ φτηνές),
αλλά και πολύ ακριβότερη αναλογικά, λόγω τεχνολογίας (κόστος μεταλλικού περιέκτη).
Εξαίρεση αποτελούν οι πιο μοντέρνες συσκευασίες σε μορφή χάρτινης θήκης (ΡΕΤ), ειδικής για τρόφιμα,
όπου διασφαλίζεται καλύτερα η συντήρηση των θρεπτικών συστατικών τους.
Χρησιμοποιείται λοιπόν, ως λύση σε ειδικές περιπτώσεις απελπισίας, λόγω υποσιτισμού ή εκλεκτισμού του ζώου,
καθώς το μόνο πλεονέκτημά της είναι η γεύση και η δυνατότητα για θέρμανση,
ώστε να γίνει ακόμα πιο ελκυστική (αντίδραση Maillard).
Έχω ακούσει πολλές φορές, ειδικά τους μεγαλύτερους σε ηλικία να αναφέρουν πως παλιότερα
στα ζώα έδιναν ό,τι περίσσευε από το καθημερινό φαγητό, έτρωγαν ό,τι έβρισκαν στο δρόμο
και “μια χαρά ήταν” κι ότι έτσι πρέπει να γίνεται και σήμερα.
Έχω ακούσει επίσης, για το πόσο αγαπητό τούς είναι και “καλό για τα δόντια”, να τους δίνουμε κόκαλα
(ειδικά για το τελευταίο, θα αναφέρω πως είναι πολύ “αγαπητό” επίσης στους κτηνιάτρους,
καθώς δημιουργεί περιστατικά για τα προβλήματα διάτρησης στομάχου και εντέρου
που δημιουργούνται από αυτό, αλλά και συμπτώματα, όπως έμετοι, δυσκοιλιότητα κλπ).
Στη πράξη όμως, δεν είναι έτσι.
Η μεγάλη πλειοψηφία των αδέσποτων δε φτάνει ούτε στα 5 χρόνια ζωής (οι εργασίες αναφέρουν στατιστικά 2-3 χρόνια, αν δεν συμβεί τροχαίο ή φόλα),
αλλά και ο μέσος όρος ζωής των ζώων στις παλαιότερες εποχές γενικότερα ήταν πολύ χαμηλότερος από τον σημερινό.
Αν κάποιος σκύλος παλιά έφτανε τα 10 ή και τα 15 χρόνια, ανήκε στις εξαιρέσεις και σίγουρα δεν ήταν ο κανόνας.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον άνθρωπο, ο μέσος όρος ζωής του οποίου έχει μεγαλώσει
και το ότι δεν τρεφόμαστε και εμείς με κροκέτες, οφείλεται στο ότι έχουμε
άλλα οργανοληπτικά κριτήρια τροφίμων και είμαστε παμφάγοι.
Σε μια διαδικασία ζωής για μας και τα ζώα, που σίγουρα πλέον απέχει από την έννοια της φυσικής ζωής,
δεν είναι λάθος να ζητάμε για εκείνα και μόνο τη “φυσική” διαδικασία?
Σε μια “φυσική ζωή”, όπου εμείς δε τρεφόμαστε με ρίζες, φρέσκο ωμό κρέας και φρέσκα φρούτα και λαχανικά,
σ’ ένα περιβάλλον που η ρύπανση, η μόλυνση, τα λιπάσματα και η κάθε λογής μετάλλαξη,
προσπαθεί κυρίως να αυξήσει τις ποσότητες τροφίμων, την ευκολία προμήθειάς τους,
τόσο της ζωικής όσο και της φυτικής παραγωγής, σε στενή συνάρτηση με το κόστος αυτών,
πόσο εύκολο είναι να θεωρούμε ότι σκύλοι και γάτες μπορούν να λειτουργούν πρωτόγονα στη διατροφή τους?
Δείχνει μάλλον αυταπάτη.
Τα ζώα, ειδικά στις πόλεις και μετά από εξημέρωση χιλιάδων ετών, ζουν πλέον ως κατοικίδια,
αρκετά διαφορετικά από το πώς ζούσαν παλαιότερα.
Λαμβάνοντας υπ όψιν όλα αυτά, η άποψη μου για τη διατροφή με ξηρή κροκέτα παρέχει ευκολία,
πληρότητα διατροφής και οικονομία.
Διαφωνώ επίσης, με την αλόγιστη χρήση των “συμπληρωμάτων” διατροφής, καθώς αυτά πρέπει να χορηγούνται μετά από ιατρική εξέταση
που θα υποδεικνύει το λόγο χορήγησης τους (περίσσεια ή ένδεια).
Μία πλήρης, καλής ποιότητας τροφή περιέχει όλα όσα χρειάζεται το ζώο και δε χρειάζεται συμπληρώματα,
απλά γιατί “κάποιος” το υπέδειξε ή έκανε καλό στο δικό του ζώο ή είναι στη μόδα και τα κοινωνικά δίκτυα.
Η καταρχήν “ανάγκη” για τέτοια, δείχνει μια μάλλον ελλιπή τροφή, παρά είναι χρήσιμη. Και σε αρκετές περιπτώσεις,
η σε λάθος ένδειξη χρήση τους, μπορεί να οδηγήσει σε παθολογικές καταστάσεις (π.χ. οστεοχονδρώσεις).
Στην αγορά κυκλοφορούν πλέον πάρα πολλές “μάρκες” τροφών, σε πολλές κατηγορίες κάθε μια
(ανάλογα με το μέγεθος, τη φυλή και την ηλικία), αλλά συχνά και πολλές ανάλογα με τη σύσταση (υψιπρωτεϊνικές, μονοπρωτεϊνικές) και τις πρώτες ύλες τους.
Οι σκύλοι και ακόμη πιο αυστηρά οι γάτες, είναι σαρκοφάγα από τη φύση τους ζώα.
Έτσι η περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη ζωικής προέλευσης και το λίπος είναι -μεταξύ άλλων-βασικά χαρακτηριστικά της τροφής.
Τα συστατικά από τα οποία φτιάχνονται έχουν μεγάλη σημασία.
Άλλο είναι η πρώτη ύλη να είναι το καθαρό κρέας, αυτό που και εμείς μπορούμε να φάμε κι άλλο τα παράγωγα,
τα υποπροϊόντα αυτού και τα παραπροϊόντα σφαγείων.
Άλλο το φυσικό λίπος κι άλλο οτιδήποτε είναι υποκατάστατο λίπους.
Πιθανόν, δεν είναι ακατάλληλα με τη σύγχρονη υγειονομική έννοια,
αλλά σίγουρα είναι ακατάλληλα αν εξετασθούν διατροφολογικά .
Το οποιοδήποτε σάντουιτς πωλείται για ανθρώπινη χρήση, δεν είναι ακατάλληλο ως τροφή για μία- δύο φορές,
αλλά δεν είναι κατάλληλο για μόνιμη διατροφή.
Κανένας νόμος ή δικαστής και υγειονομικός δεν θα απαγορεύσει τη πώληση του,
όταν πληροί κανόνες υγιεινής, αλλά σίγουρα θα το “απαγορεύσει” ο οποιοσδήποτε γιατρός,
ως μόνιμη διαδικασία διατροφής και κανένας δε θα βρεθεί να του πει πως κάνει λάθος.
Το “πρόχειρο” φαγητό είναι νόστιμο, όλοι μας γνωρίζουμε πόσο αγαπητό είναι στα παιδιά,
αλλά και σε μεγάλους, ειδικά σε σχέση με ένα πιάτο φακές, μια απλή σαρδέλα
ή ένα κομμάτι βραστό κρέας.
Όμως, όλοι μας γνωρίζουμε πως αυτό είναι λάθος.
Όλοι μας γνωρίζουμε πως οι πρώτες ύλες και ο τρόπος παρασκευής του, επιδιώκουν κύρια τη γεύση,
την αίσθηση του κορεσμού, την οικονομία και το κέρδος μέσα από τη μαζική πώληση.
Όμως η ποιότητα είναι υποβαθμισμένη και χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές και συστατικά για τη βελτίωση της γεύσης.
Αν αυτό το μεταφέρουμε από τον άνθρωπο στα ζώα, τα οποία φροντίζουμε εμείς,
έχουμε κάτι ανάλογο. Fast food ή σωστή τροφή?
Στη σημερινή εποχή, στις σημερινές οικονομικές δυσκολίες, είναι δύσκολο να μιλάς για σωστή τροφή – άρα ακριβή.
Είναι δύσκολο να προτείνεις σε ανθρώπους που μετράνε κάθε ελάχιστο ποσό των εξόδων τους,
να ταΐσουν κάτι ποιοτικότερο τα ζώα τους. Πόσο ακριβό είναι όμως πραγματικά?
Μπορεί ακόμα και αυτά τα κόστη να ακούγονται μεγάλα.
Γνωρίζουμε πόσο δύσκολα είναι σήμερα οι οικονομικές συνθήκες, όμως αν μπορείτε να το υποστείτε ως έξοδο,
μάλλον θα προλάβετε πολλά προβλήματα υγείας στα ζώα σας,
που αν τα αντιμετωπίσετε, θα σας κοστίσουν πολύ περισσότερο.
Θα χαρούμε πραγματικά, να συζητήσουμε οτιδήποτε μαζί σας, να σας ακούσουμε
και να προτείνουμε την καλύτερη δυνατή επιλογή.
Θα χαρούμε να ενημερωθείτε από εμάς και την επόμενη φορά,
να προσέξετε κάποια πράγματα στις ετικέτες των τροφών που αγοράζετε.
Είναι ουσιαστικό για σας και το ζώο σας το καλύτερο δυνατό.
Εκείνο θα φάει οτιδήποτε εσείς του επιλέξετε, σας εμπιστεύεται.
Και εσείς θα είστε και εκείνοι που θα το φροντίσετε στα τυχόν προβλήματα του.
Πίνακας Περιεχομένων