Αποπαρασιτισμοι από παρασιτα σκυλου (για σκουλήκια του εντέρου):
Συστήνονται οι περιοδικοί αποπαρασιτισμοι των σκύλων κάθε 3 μήνες με χάπια για τα παρασιτα σκυλου,
λόγω της σημαντικής ζωοανθρωπονόσου που προκαλεί ο εχινόκοκκος του σκύλου στον άνθρωπο (υδατίδωση).
Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του κτηνιάτρου, για τη δόση και τη συχνότητα χορήγησης του αντιπαρασιτικού φαρμάκου.
Είναι σημαντικό, το κουτάβι να αποπαρασιτωθεί σωστά, ώστε να μην είναι
μια κινούμενη πηγή μόλυνσης μέσα στο σπίτι, ιδιαίτερα αν υπάρχουν παιδιά.
Τα σκουλήκια του εντέρου στο σκύλο γεννούν προνύμφες που στον άνθρωπο
μεταναστεύουν σε διάφορα όργανα (π.χ. μάτι) και προκαλούν
το σύνδρομο των σπλαχνικώς μεταναστευουσών προνυμφών.
Ταυτόχρονα, επιβάλλεται να γίνει ένα καλό λούσιμο.
Έτσι, απαλλάσσεται το ζώο από τυχόν αυγά σκουληκιών που κόλλησαν στο τρίχωμα
και οτιδήποτε άλλο μολυσματικό υπήρχε στο προηγούμενο περιβάλλον του πριν την υιοθεσία.
ΑΠΟΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΙ για εξωπαράσιτα (τσιμπούρια, ψύλλοι κ.ά.):
Η πρόληψη είναι ο σημαντικότερος και πιο εύκολος τρόπος “αντιμετώπισης”, δηλ. αποφυγή μόλυνσης από τα εξωπαράσιτα.
Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούνται ειδικές εντομοκτόνες-εντομοαπωθητικές ουσίες σε μορφή σπρέυ (διάρκειας 1,5 μήνα)
ή σε μορφή πιπέτας ( αμπούλας «λαδιού», διάρκειας σχεδον 1 μήνα) ή με μασώμενα χάπια που
αποτελεί την πρόσφατη εξέλιξη στα αντιπαρασιτικά του σκύλου
Το υγρό σπρέυ έχει καλύτερη διάχυση και γι’αυτό μεγαλύτερη διάρκεια,
πρέπει όμως ο σκύλος να βραχεί με αυτό καλά και παντού (πρόσωπο, αυτιά, ανάμεσα στα δάκτυλα).
Πιο πρακτική, μικρότερης διάρκειας όμως, είναι η πιπέτα που τοποθετείται σε 4 σημεία πάνω στο δέρμα
(1.ανάμεσα στα αυτιά, 2.ανάμεσα στις ωμοπλάτες, 3. στη μέση της σπονδυλικής στήλης και 4. στη βάση της ουράς).
Δεν χρειάζεται να γίνεται επάλειψη με τα δάκτυλα ή ξύρισμα στην περιοχή εφαρμογής.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι οι σκύλοι να μη λούονται και να μην βρέχονται γενικά,
2 μέρες πριν και τουλάχιστον 2 μέρες μετά την εφαρμογή του φαρμάκου, ώστε αυτό να συσσωρευθεί
στις εκκρίσεις των σμηγματογόνων αδένων και να γίνει αδιάβροχο.
Η επιλογή της μορφής του εντομοκτόνου-εντομοαπωθητικού εξαρτάται από τη φυλή,
το σωματικό βάρος και το χαρακτήρα του ζώου, τον τύπο του τριχώματος κ.ά.
Επίσης, υπάρχει και πιπέτα που, εκτός από τα τσιμπούρια και τους ψύλλους,
έχει δράση και στα υπολοιπα παρασιτα σκυλου – κουνούπια και στις σκνίπες.
Τελευταία, κυκλοφορεί και νέο spot-on προϊόν που προστατεύει -μεταξύ των άλλων- και από ψώρα.
Οι αποπαρασιτισμοι με την χρήση αντιπαρασιτικών κολάρων στη περίπτωση της πρόληψης των τσιμπουριών είναι μόνο βοηθητική.
Καλύπτουν τα διαστήματα που η δράση του σπρέυ και των πιπετών αρχίζει να πέφτει,
μέχρι να γίνει νέα εφαρμογή τους και τέλος, συνιστώνται για την πρόληψη της λεϊσμανίωσης
(όσα έχουν ένδειξη «εντομοκτόνο» από τον Ε.Ο.Φ).
Η χρήση των σκευασμάτων τύπου αεροζόλ για παρασιτα σκυλου είναι αναποτελεσματική,
γιατί δεν καλύπτουν το τρίχωμα του ζώου και διασκορπίζονται στον αέρα.
Συνιστώνται μόνο για χρήση στο χώρο.
Τα παλαιότερα σκευάσματα για παρασιτα σκυλου (σκόνες, δηλητηριώδη διαλύματα σε νερό) δεν χρησιμοποιούνται πλέον
παρά μόνο σε εξωτερικούς χώρους και παραγωγικά ζώα.
Χρειάζονται τακτική (εβδομαδιαία) εφαρμογή, χάνουν τη δράση τους μόλις βραχεί το τρίχωμα
και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος των δηλητηριάσεων.
Η βίαιη αποκόλληση των τσιμπουριών έχει σαν αποτέλεσμα να αποκοπεί η “προβοσκίδα” τους μέσα στο δέρμα,
με κίνδυνο μόλυνσης και τη δημιουργία αποστήματος και δερματίτιδας.
Επίσης, με την επαφή τσιμπουριού και μολυσμένου αίματος με τα χέρια,
όπου υπάρχουν ορατές και αόρατες αμυχές, υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της ερλιχίωσης και στον άνθρωπο,
με τα ίδια συμπτώματα που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Σε περίπτωση που χρειάζεται να αφαιρεθεί άμεσα ένα τσιμπούρι και δεν υπάρχει το σπρέι,
το καλύπτουμε με λίγο βαμβάκι εμποτισμένο με λάδι ή οινόπνευμα, περιμένουμε να πάθει ασφυξία
και να βγάλει την προβοσκίδα του από το δέρμα και το απομακρύνουμε χωρίς να το αποκολλoύμε βίαια.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, αν δεν έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης,
ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το ζώο του δεν τσιμπήθηκε από τα τσιμπούρια,
γιατί αυτό πιθανόν να συνέβη σε ανύποπτο χρόνο.
Π.χ. το τσιμπούρι ανέβηκε πάνω στο ζώο, έφαγε αίμα, μετέδωσε νόσημα και έπεσε πάλι στα χόρτα,
στο χρονικό διάστημα που ο ιδιοκτήτης δεν είδε και δεν αντιλήφθηκε τίποτε, γιατί λ.χ. απουσίαζε.
Οι ψύλλοι, εκτός από την αιματοφαγία, προκαλούν φαγούρα, αλλεργική δερματίτιδα από τις αντιπηκτικές ουσίες
που έχουν στο σάλιο τους και είναι ενδιάμεσοι ξενιστές για ενδοπαράσιτα του εντέρου, όπως οι ταινίες.
Οι ψείρες είναι οι μόνες που δεν αλλάζουν είδος στο οποίο παρασιτούν. Όλα τα άλλα εξωπαράσιτα μολύνουν και τον άνθρωπο.
Οι ψώρες μεταδίδονται από τα μολυσμένα άτομα με επαφή και έχουν, σε προχωρημένα στάδια, δραματική κλινική εικόνα.
ΑΠΟΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΙ απο παρασιτα σκυλου – σκουλήκια του εντέρου:
Συστήνονται περιοδικοί αποπαρασιτισμοι των σκύλων κάθε 3 μήνες με χάπια,
λόγω της σημαντικής ζωοανθρωπονόσου που προκαλεί ο εχινόκοκκος του σκύλου στον άνθρωπο (υδατίδωση).
Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του κτηνιάτρου, για τη δόση και τη συχνότητα χορήγησης του αντιπαρασιτικού φαρμάκου.
Είναι σημαντικό, το κουτάβι να αποπαρασιτωθεί σωστά, ώστε να μην είναι
μια κινούμενη πηγή μόλυνσης από παρασιτα σκυλου μέσα στο σπίτι, ιδιαίτερα αν υπάρχουν παιδιά.
Τα σκουλήκια του εντέρου στο σκύλο γεννούν προνύμφες που στον άνθρωπο
μεταναστεύουν σε διάφορα όργανα (π.χ. μάτι) και προκαλούν
το σύνδρομο των σπλαχνικώς μεταναστευουσών προνυμφών.
Ταυτόχρονα, επιβάλλεται να γίνει ένα καλό λούσιμο.
Έτσι, απαλλάσσεται το ζώο από τυχόν αυγά σκουληκιών που κόλλησαν στο τρίχωμα
και οτιδήποτε άλλο μολυσματικό υπήρχε στο προηγούμενο περιβάλλον του πριν την υιοθεσία.