Οι Κτηνιατροι Μας

2 δεκαετίες κτηνιατρείο

– 2 χρόνια μεταπτυχιακών στο Royal Veterinary College στο Λονδίνο…

– 5 χρόνια προπτυχιακή και μεταπτυχιακή προϋπηρεσία στην έδρα Παρασιτολογίας του    ΑΠΘ…

– Εργασίες και Δημοσιεύσεις σε ξένα και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά…

Η κτηνιατρική, σαν καθαρή ιατρική επιστήμη, είναι λειτούργημα κατά κύριο λόγο, αλλά ταυτόχρονα και βιοπορισμός, με τον οποίο ο (κτην)ίατρος πρέπει να ζήσει.

Η ζωοφιλία είναι πρώτα αγάπη και προσφορά στον άνθρωπο, είναι αγάπη στη ζωή.

Καθώς εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ψάχνω πάντα να κατανοήσω τι χρειάζεται ο ζωόφιλος από ένα κτηνίατρο,
αλλά και γιατί συχνά είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσει ο τελευταίος τη θέση – ευθύνη του (κτην)ιάτρου απέναντι στον ίδιο και το ζώο του.

Όμως, πολλοί πελάτες των ιατρείων μας δεν το αντιμετωπίζουν έτσι.
Μας βλέπουν συχνά ως εμπόρους, ως επαγγελματίες που θα μεθοδεύσουμε τεχνικές ή αναίτιες και περιττές εξετάσεις με μοναδικό σκοπό το κέρδος.
Γνωρίζω πολύ καλά πως δεν είναι έτσι, όχι για τους λειτουργούς – κτηνιάτρους.

Παρακολουθώ χρόνια τώρα τους ανθρώπους, τους πελάτες, αναζητώ συζητήσεις μεταξύ φιλόζωων στο διαδίκτυο κι όπου αλλού δοθεί η ευκαιρία.
Γνωρίζω όλο και περισσότερο τον αθέμιτο ανταγωνισμό από κάθε εμπλεκόμενο στο κλάδο.

Διάβασα σε ένα forum για τα αντιπαρασιτικά, αντικρουόμενες απόψεις που ήθελαν το “τάδε” ή το “δείνα” ως καλύτερο.

Γνώμες που βασίζονταν σε άποψη κτηνιάτρου ή σε προσωπική εμπειρία ή ακόμα γιατί έτσι άκουσε κάποιος.

Ήταν συχνή η άποψη πως από την “τάδε” εταιρεία οι κτηνιατροι έχουν μεγαλύτερο κέρδος, γι αυτό και τα προωθούν παραπάνω.
Αναρωτιέμαι αν αυτό το είπαν οι ίδιοι οι κτηνιατροι , αν είναι γνωστές οι πολιτικές των εταιριών
ή αν απλά είναι μια υπόθεση εύκολα διατυπωμένη, με «σιγουριά» για την ορθότητα της.
Διερωτώμαι πόσο μπορεί να είναι αυτό το επιπλέον κέρδος κι έτσι θεωρώ απίθανο ένας γιατρός να προωθεί κάτι με σκοπό ΜΟΝΟΝ αυτό.
Ναι, μπορώ να δεχθώ πως ανάμεσα σε δύο ισοδύναμα προϊόντα, με το ίδιο διαπιστωμένο κλινικό αποτέλεσμα, θα διέθετα εκείνο που θα μου άφηνε κάποιο παραπάνω κέρδος, εφ όσον θα είχε και την ίδια τιμή.
Γι αυτό όμως, θα ήταν υπεύθυνη η κάθε εταιρεία που το διαθέτει.
Δεν πιστεύω πως κάποιοι κτηνιατροι θα διέθεταν κάτι με βάση το κέρδος,  όταν γνωρίζουν τη διαφορά στο αποτέλεσμα…
Ναι, υπάρχουν πάντοτε κι εναλλακτικές λύσεις, σας τις προτείνουμε, γιατί η ανάγκη σας είναι και δική μας ανάγκη.

Είναι πολύ άσχημη η αμφισβήτηση που υφίσταται ο κλάδος των κτηνιάτρων από μία μεγάλη μερίδα φιλόζωων, ειδικά μέσα από σχετικά fora στο διαδίκτυο .

Φυσικά, υπάρχουν πολλοί παράπλευροι επαγγελματίες του κλάδου, που γνωρίζουν αρκετά όσον αφορά το κομμάτι της ενασχόλησης τους.
Υπεύθυνοι εκτροφείς και εκπαιδευτές έχουν άποψη που βασίζεται όμως, στην εμπειρία που αποκτούν ασχολούμενοι με τα ζώα.
Είναι εμπειρικοί στη μεγάλη πλειοψηφία τους. Όμως, στο κομμάτι που αφορά την υγεία του ζώου, μόνο η συνεργασία με το γιατρό μπορεί να δώσει το καλύτερο αποτελέσματα,
αυτό όμως συχνά στη χώρα μας δε γίνεται.
Βασική αιτία –ίσως- το ιατρικό κόστος στις περισσότερες περιπτώσεις, που επιβαρύνει το κέρδος του επαγγελματία εκπαιδευτή-εκτροφέα.

Πόσοι όμως υποψήφιοι ιδιοκτήτες ζώων θα αρνηθούν το κόστος ΚΑΙ μιας σωστής ιατρικής φροντίδας του ζώου που θα αποκτήσουν,
το κόστος ΚΑΙ της ιατρικής άποψης για τη ψυχολογία της εκπαίδευσης?

Πόσοι -αλήθεια- γνωρίζουν την αναγκαιότητα της κλινικής εξέτασης πριν από κάθε εμβολιασμό, που μόνο οι κτηνιατροι μπορουν να κάνουν?
Πού βασίζεται πως ο εμβολιασμός είναι απλά μια ένεση?

Πόσοι δέχονται πως δε θα έκαναν στο παιδί τους ένα «απλό» εμβόλιο, χωρίς ιατρική εξέταση και συμβουλή πρώτα?

Το ιατρικό κόστος δεν είναι υποχρεωτικό έξοδο, αλλά ανάγκη για υγεία.
Δυστυχώς το ανθρώπινο ιατρικό κόστος καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία και θεωρείται δωρεάν (αν και έχουν πληρωθεί εισφορές από τον ασφαλισμένο γι αυτό),
ενώ το κτηνιατρικό επιβαρύνει μόνο τον ιδιοκτήτη του ζώου.

Πολλές από τις ασθένειες των ζώων μεταδίδονται στους ανθρώπους και είναι και σοβαρές και επικίνδυνες.

Φιλοζωία λοιπόν δεν είναι μονάχα η ανάγκη μας να είναι υγιής ο αγαπημένος μας σύντροφος, αλλά συχνά και η προστασία της δικής μας υγείας.

       Δεν μπορεί  λοιπόν, να αμφισβητείται η ιατρική μας γνώση και η εμπειρία από απλές και εύκολες ημιμάθειες που εύκολα προσφέρονται σήμερα μέσω της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Αν κάποιος πιστεύει πως η θεωρητική και πρακτική γνώση του πανεπιστημίου, αλλά και η εμπειρία ίασης, διαχείρισης χιλιάδων ζώων και παρατήρησης συμπεριφοράς τόσων διαφορετικών χαρακτήρων, μπορεί ν΄ αποκτηθεί μέσω πληροφοριών δοσμένων από οποιονδήποτε που απλά εκφράζει μια προσωπική άποψη για το δικό του δεδομένο, μάλλον κάνει ένα εύκολο λάθος.

Για τον έμπειρο ιατρό είναι συχνά αβίαστη η διάγνωση κι αυτό σημαίνει γνώση κι όχι ευκολία, βιασύνη ή αδιαφορία, όπως κάποιοι μπορεί να πιστεύουν.
Αυτό συχνά μπορεί να απαλλάξει τον ιδιοκτήτη του κατοικίδιου από πρόσθετα κόστη διαγνωστικών εξετάσεων.

Πολλοί έχουν άποψη και για τη διατροφή των ζώων.
Σύνηθες και για τα καταστήματα πώλησης ζωοτροφών.
Όμως, η πραγματικά σωστή ή λανθασμένη διατροφή, θέλει έρευνα, γνώση και χρόνια για να αποδειχθεί. Υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται με fast-food, χωρίς κάποιο εμφανές  κατ αρχήν πρόβλημα, όμως γνωρίζουμε όλοι πως μια τέτοια διαδικασία σε κάποιο βάθος χρόνου θα δημιουργήσει ιατρικά προβλήματα.

Πόσοι απλοί ιδιοκτήτες μπορούν να κατανοήσουν τη σημασία του περιεχομένου που αναγράφεται σε μια συσκευασία τροφής?

Πόσοι μπορούν να γνωρίζουν τι πρέπει να ταΐζουν το ζώο τους, τι χρειάζεται σε ποικιλία τροφής, ώστε να μαγειρεύουν ένα πλήρες εβδομαδιαίο μενού, που θα είναι ολοκληρωμένο και σωστό?

Πόσοι μπορούν πραγματικά να εκτιμήσουν το ουσιαστικό αποτέλεσμα της διατροφής στην υγεία του ζώου κι όχι με βάση το σχήμα και τη μυρωδιά των κοπράνων ή έστω την ποιότητα του τριχώματος?
Είναι –αντίστοιχα- εύκολο να διαπιστώσουμε κάτι για τη ποιότητα της διατροφής του ανθρώπου, κοιτώντας τα κόπρανα του ή εξετάζοντας τα μαλλιά του?

Ναι, στη φύση τα ζώα θα φάνε ότι βρουν διαθέσιμο.
Το ίδιο θα κάνουμε και εμείς οι άνθρωποι.
Όμως, αυτό απέχει συχνά από το σωστό. Στον σύγχρονο πολιτισμό, έχουμε ξεφύγει από τα φυσικά πρότυπα διατροφής. Το ίδιο έχει συμβεί και με τη ζωή των ζώων στα σπίτια και στις πόλεις. Δεν είναι το φυσικό περιβάλλον τους αυτό.

Μπορεί κάποιες αρκούδες να τρώνε σολομούς, μπορεί όλοι να γνωρίζουμε ότι οι γάτες και τα σκυλιά είναι σαρκοφάγα, τα πρόβατα φυτοφάγα,
αλλά αυτό δε σημαίνει ότι τρέφονται μονάχα με κρέας ή χόρτα, ούτε με τη ποιότητα των σημερινών των πρωτόγονων δεδομένων.
Τα αδέσποτα τρώνε ότι βρεθεί, πόσο υγιή είναι όμως  και πόση είναι η μέση διάρκεια ζωής τους? Δυστυχώς δεν είναι έτσι, όπως ίσως τα φανταζόμαστε.

Διάβασα σε μια άλλη στήλη πως οι κτηνιατροι δεν μαθαίνουν για τροφές.

Η ακρίβεια είναι πως δε μαθαίνουμε για μάρκες τροφών.
Αυτές αναγκαζόμαστε να τις ψάξουμε και να τις μάθουμε στη πορεία της επαγγελματικής μας ζωής, βλέποντας και τα αποτελέσματα τους στη διατροφή των ζώων.

Γνωρίζουν άραγε, οι ιδιοκτήτες πόσο σημαντική είναι η διατροφή για ένα πρόβλημα στις αρθρώσεις, το στομάχι, το τρίχωμα, στη δημιουργία ενός καρκινικού όγκου?

Όχι, δε μπορούμε να καταλάβουμε τη ποιότητα μιας τροφής, απλά πιάνοντας τη ή μυρίζοντας την.
Όμως, μπορούμε -παρακολουθώντας τα ζώα στη διάρκεια της ζωής τους- να καταλαβαίνουμε πολλά,
όσα κανένας άλλος εμπλεκόμενος, για τη ποιότητα και το αποτέλεσμα της τροφής τους σ΄αυτά, καθώς τα ζώα θα έρθουν σε εμάς μόνο για τυχόν προβλήματα από αυτήν.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας, μεγάλες επιδημίες, αρρώστιες και προβλήματα, απασχόλησαν τους ειδικούς ιατρούς και επιστήμονες, ώστε να βρουν φάρμακα να τα αντιμετωπίσουν.
Δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η ανακάλυψη, το φάρμακο, η γνωμάτευση και η θεραπεία.

Μπορεί με τη πρόοδο της επιστήμης, να αποδεικνύεται πως υπάρχουν λανθασμένες απόψεις και αντιλήψεις, να διαπιστώνονται λάθη, να προτείνονται νέα φάρμακα και οδηγίες.
Αυτό εφαρμόζεται σε κάθε κομμάτι  γνώσης για οτιδήποτε.
Όμως, όλες οι νέες ανακαλύψεις, διορθώσεις και απόψεις, γίνονται και έχουν αξία, μονάχα από ειδικούς , από γνώστες, και από ανθρώπους που ασκούν την ιατρική και μπορούν να καταλάβουν και να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα της έρευνας.

Η επιφύλαξη είναι λογική, δεν μπορεί όμως να λειτουργεί σαν τροχοπέδη και λόγος απόρριψης της προσπάθειας.

2 δεκαετίες ιατρείο… και συνεχίζουμε…

Από την αρχή προσπάθησα κι επένδυσα, ώστε να έχω όλα όσα χρειάζονται για να θεραπεύω τα ζώα, να τα φροντίσω με την ίδια αγάπη που κι εσείς νοιάζεστε γι αυτά. 
Συνεργάζομαι με όλους εκείνους που ο εξοπλισμός τους και η ειδίκευσή τους θα προσφέρει τη καλύτερη διάγνωση (όπου χρειαστεί), ώστε τελικά να προσφέρεται αδιαπραγμάτευτα υψηλότατου επιπέδου ιατρική φροντίδα, (24/7 αν χρειάζεται), προσαρμοσμένη όμως, στις ανθρώπινες ανάγκες της εποχής που ζούμε.

Μαρία Κυριακίδου, Κτηνίατρος, Θεσσαλονίκη

Εισήχθη στην Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ το 2003, από όπου και αποφοίτησε το 2008. Το 2008-2009 μετεκπαιδεύθηκε στην Χειρουργική-Μαιευτική Κλινική Ζώων Συντροφιάς, Α.Π.Θ. Τη διετία 2009-2011 συνέχισε την εξειδίκευσή του στην Χειρουργική και Ορθοπαιδική των Ζώων Συντροφιάς στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος σπουδών της Χειρουργικής-Μαιευτικής Κλινικής Ζώων Συντροφιάς, Α.Π.Θ.

Έκτοτε, εργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης σε κτηνιατρεία και κτηνιατρικές κλινικές με αποκλειστικό αντικείμενο την Χειρουργική Μαλακών Ιστών, Ορθοπαιδική και Νευροχειρουργική Ζώων Συντροφιάς.

Συμμετέχει ενεργά σε συνέδρια και εκπαιδευτικά σεμινάρια, σε Ελλάδα και εξωτερικό, με σκοπό την εκπαίδευσή του, στις πιο σύγχρονες τεχνικές στην Χειρουργική του Σκύλου και της Γάτας.

Συνεργάτης Ιωάννης Ψαθάς, Κτηνίατρος Α.Π.Θ.
MSc Χειρουργικής Ζώων Συντροφιάς, Υπεύθυνος Ορθοπεδικού Τμήματος

Είναι απόφοιτη του τμήματος Κτηνιατρικής του Α.Π.Θ.
Μετεκπαιδεύτηκε στο Τμήμα Ορθοπεδικής του ΑΠΘ,
στο οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα ως υποψήφια διδάκτορας.

Παρακολουθεί και συμμετέχει με διαλέξεις σε συνέδρια και σεμινάρια, για τις πιο σύγχρονες τεχνικές στην Ορθοπεδική Χειρουργική σκύλου και γάτας με στόχο την συνεχή εξέλιξη και βελτίωση της.

Κρυστάλη Νίκη