Η Ιστορία μας

Πάνε 10 χρόνια πάνω κάτω, που ήρθε στη πόρτα του ιατρείου. Τσομπάνος με διασταύρωση λουκάνικου (ράτσας hotdog), μ΄αυτά τα μάτια που σε πείθουν γι αυτό που θέλει, επέμεινε και μπήκε μέσα. Και δεν χρειάστηκε να επιμείνει πολύ για να μείνει.

Μαζί με το παππού Λύκο που ακόμα ζούσε, γίνανε αχώριστοι. Φυλάγανε μαζί το ιατρείο, τρώγανε μαζί, κοιμόντουσαν μαζί. Ενίοτε, δοκίμαζαν και γευστικά ο ένας τον άλλο.

Σήμερα πια είναι παππούς κι αυτός, αλλά με τη ζωντάνια του ακόμα ακμαία. Είναι η μασκότ του ιατρείου και δε θα φύγει φίλος και πελάτης που δε θα τον χαϊδέψει πρώτα και που δε θα του φάει ο,τιδήποτε φαγώσιμο έχει. Αλλά και στο γύρω περιβάλλον, θα πάρει αυτό που θέλει. Έχει τον τρόπο του αυτός. Όποιος τρώει περιμένοντας στη διπλανή στάση του λεωφορείου, θα του δώσει το κατιτίς του.

Βλέπετε, ο Ρίκο έχει σαν πρώτο σκοπό ζωής το φαγητό και…

… δεύτερο τα χάδια.

Τρώει οτιδήποτε, απ΄ οποιονδήποτε (δυστυχώς), αν και κυρίως τις κροκέτες του.

Με το Ρίκο, αναθεωρίσαμε κάποια ¨λανθασμένα¨ πράγματα:

– όλες οι κροκέτες είναι εξίσου νόστιμες. Τρώει ό,τι κι αν του βάλαμε. Απορούν με αυτό πολλοί πελάτες άλλων σκύλων που είναι τόσο εκλεκτικοί.

– όλες οι κονσέρβες είναι (ακόμα πιό) νόστιμες. Γλύφει και το εσωτερικό από τα κουτιά τους.

– μύγες κι ο,τιδήποτε πετάει, τρώγεται (επίσης κι ότι κινείται στο πάτωμα).

– αν κοιτάζεις κάποιον επίμονα, εναλλάξ στα μάτια και σ΄ αυτό που τρώει και κουνάς και την ουρά σου, τον υπνωτίζεις και σου δίνει το φαγητό του.

– γλώσσα κρεμασμένη έξω και σάλια που γεμίζουν το πάτωμα, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μεζεδάκι, προκειμένου να σταματήσει η σιαλόρροια.

– κρατάτε γερά το κουταλάκι από παγωτό (λιγάκι στο τέλος για τη γλύκα) – συμβουλές κτηνιάτρου σου λέει μετά!!, η γλώσσα των σκύλων έχει κολλώδη ουσία και το τρώει κι αυτό!!

Είναι μάγκας γενικά, ακόμα μυρίζει τις θηλυκές, αλλά δεν ανέχεται να χαϊδεύουν άλλον μπροστά του. Τα χάδια είναι μονάχα για κείνον. Θα τριφτεί, θα χώσει τη μουσούδα του, οπουδήποτε βρει χέρι, για να τ΄οδηγήσει επάνω του, να σ΄ αναγκάσει να τον χαϊδέψεις. Είναι φόρος εισόδου και εξόδου από το ιατρείο για οποιονδήποτε. Τα κουνέλια δεν είναι ¨καλά ζωάκια¨, γιατί τα κρατάμε και τα χαιδεύουμε. Οι γάτες είναι αδιάφορες, γρατζουνάνε και, ευτυχώς, ΔΕΝ τρώνε το φαγητό του. Αντιπαθούμε όμως, όλους εκείνους τους “κακούς” σκύλους που τους κερνά το αφεντικό μεζεδάκια ΚΑΙ τα τρώνε οι άτιμοι. “Άστο ΄κάτω, ρε φίλε!!! Εμείς έχουμε να φάμε μήνες!!”

Είναι Έλληνας μοναχογιός, με ό,τι κακό συνεπάγεται αυτό, αλλά και μ΄ότι καλό (για την Ελληνίδα μάνα)…